Bir Kasabaya Uğradım, Sessiz Ve Sakin…

Evet bir kasabaya uğradım; ses yok, gürültü yok, kavga yok…  

Hiç kimse başkalarıyla uğraşmıyor. Haliyle kavga ve düşmanlık yok.  

Hırs yok.  

Partizanlık yok. 

Irkçılık yok.  

Siyasi çekişmeler yok. Fitne, fesat yok.  

Hile yok, aldatma yok. Yalan ve iftira yok.  

Kibir yok. Başkalarını aşağılama ve suçlama yok.  

Merak ettim! Ada ada dolaştım, hiç kimseden ses yok. Hava atan, böbürlenen, kendini göstermeye çalışan hiç kimse yok. Herkes acizliğinin bilincinde ve bir duaya muhtaç. Herkes kendi derdinde; kendi hesabını yapıyor ve kendini sorguluyor. Hiç kimse yaptıklarıyla böbürlenmiyor. Bilakis yaptığı yanlışlardan, günahlardan dolayı pişmanlık duyuyor. Yaptığı yanlışları telafi edememenin ıstırabını çekiyor. Bizim yaptığımız ve yapmaktan zevk aldığımız birçok şeyin pişmanlığını duyuyorlar.  

Yaptığı siyasi kavgalardan, partizanlıktan pişman.  

Hakkını vermediği için faydasını görmediği, yığdığı maldan pişman.  

Irk, dil, parti, mezhep, cinsiyet…Farklılıklarından dolayı yaptığı ayırımcılık ve kavgalardan bin pişman.  

Ahlaklı, faydalı çocuklar yetiştirmediği için pişman. 

Daha çok iyilik yapmadığı için pişman.  

Akrabalarına, komşularına, arkadaşlarına, insanları daha çok önem vermediği için pişman.  

Daha çok sevmediği, sevdiğini dile getirmediği için pişman. 

Başkalarını kötülemek, eleştirmekle ömür tükettiği için pişman.  

Irk, Aile, Soy ve Aşiretin bir faydası yok. 

Mal ve makamın bir faydası yok ama bunları nasıl elde ettiği ve nasıl kullandığının hesabı var.  

Militanlığını yaptığı parti ve örgütün faydası yok, belki hesabı var.  

Faydasını göremeyeceği parti, örgüt, mal, makam, ideolojiler için insanları kırdığına bin pişman.   

İyilik için yaratıldığı dünyada; ömrünü dünya ve dünyalıklara feda ettiği içi pişman. Mal, makam, parti, ideoloji, örgüt… İçin insanlığından, inancından, şahsiyetinden taviz verdiği için bin pişman.  

Eğer tekrar dünyaya dönerlerse pişmanlık duydukları bu kötülüklerin hiçbirini yapmayacaklarına ve ömürlerini iyilikle geçireceklerine yemin ediyorlar. Ama dünya sınavı bir defadır. Onlardan geçti ama bizim hala kendimizi düzeltme şansımız var.  

İnanan, inanmayan hepimizi bekleyen bir ölüm gerçeği var. Ne olur! Fayda vermeyen son pişmanlıkla başımızı duvarlara vurmadan kendimize gelelim ve kendimizi düzeltelim. 3-5 günlük dünyalık için insanlığımızı bozmayalım. Sonradan pişmanlık duyacağımız şeyleri yapmayalım. Başkalarını üzerek, haklarına girerek ahiretimizi cehenneme çevirmeyelim. Kötülük bize ve topluma zarar verdiği gibi; İyilik, bizim ve toplumun hayatını güzelleştireceği gibi ahiretimizi de güzelleştirecektir.  

  ÖLÜM VE MEZARLIKLARDAN GEREKLİ DERSİ ALALIM Kİ, DÜNYA VE AHİRETİMİZİ GÜZELLEŞTİRELİM…